Wist je dat er een formule bestaat voor productiviteit? Die ziet eruit als volgt:
P=R/O
ofwel: Productiviteit is Resultaat gedeeld door Offers.
Efficiëntie nastreven is de norm geworden.
Tot op de dag van vandaag betekent dit binnen bedrijven dat de productiviteit verhoogd kan worden door de resultaten te verhogen en/of de arbeidsuren die nodig zijn om die resultaten te bereiken, te verlagen. Efficiëntie dus. Meer arbeid in dezelfde tijd en wanneer de investeringen in technologie rendabel zijn, menselijke arbeid vervangen door computers en machines. Dat is het verhaal van het industriële tijdperk en tot vandaag de dag aanwezig.
Gevaar voor onze productiviteit op de langere termijn.
Als je productiviteit op de korte termijn bekijkt, dus als momentopname, dan blijft de formule zeer geldig en geeft het een beeld van hoe je het als bedrijf of als regio doet. Doch, in de formule zelf zit ook een gevaar voor de lange termijn besloten. Als de resultaten stabiel blijven of licht achteruit of vooruit gaan (een situatie van stagnatie die we nu al enkele jaren kennen), dan grijpen bedrijven naar kostenbesparing en efficiëntie. Dat is een slag die je een aantal keren kan maken, maar er is een grens aan en die grens is de mens.
Laat me even verder verklaren. Zoals alles vraagt productiviteit om evenwicht. Resultaten verbeteren en offers verlagen geeft de beste resultaten. We vinden dit evenwicht echter niet:
- Wanneer de economie goed gaat, gaan we vooral investeren in vernieuwing en ontwikkeling en laten we die efficiëntie even achterwege. Er is ademruimte en alles kan en mag. Er mag weer wat vet bijkomen, maar de impact van een ommekeer wordt niet in reserve genomen.
- Wanneer de economie slecht gaat, dan vallen die investeringen stil en wordt er bespaard. Dan gaan we op dieet en roepen we: 'weg met dat vet'. In een periode van langdurige stagnatie zoals we die nu kennen, gaat niet alleen het vet eraf, maar raken we ook aan de reserves. De zoveelste bezuinigingsronde zorgt voor ontslagen en meer werk voor de mensen die overblijven, met een hogere druk en meer stress tot gevolg. Bovendien heerst er vaak een korte termijn denken en bedrijfs-ADHD, wat de gekte en onzekerheid nog groter maakt. Net op dat moment is er nood aan investeringen, niet in het minst in mensen.
Innovatie heeft ruimte nodig.
In mijn vorige blogpost 'Ook computers zijn binnenkort creatief', gaf ik al aan dat we net nu nood hebben aan ruimte en stilte in organisaties, omdat het de creativiteit en dus het vermogen tot innovatie verhoogt. Die innovatie is nodig om de resultaten op de langere termijn veilig te stellen: de R uit onze productiviteit.
Als we echter teveel Offers brengen bij mensen, die weinig of geen zuurstof meer over hebben om na te denken over vernieuwing en de innovaties in de markt te zetten, dan zal er van die Resultaten niet veel in huis komen. De productiviteit op de lange termijn ziet er dan helemaal niet goed uit. Tenzij we wachten tot computers die creativiteit gaan overnemen? Ik vrees dat tegen dan veel van deze bedrijven niet meer bestaan óf ze in tussentijd geen mensen meer vinden die daar nog willen werken. Wat ons dan weer naadloos bij de War for Talent brengt, die nu misschien nog niet zo zichtbaar is, maar voor innovatieve profielen zeker snel zal losbarsten. Als bedrijf kan je maar beter goed nadenken over de productiviteitsregel in termen van "Offers gebracht door jouw medewerkers" in plaats van het industriële "Offers in arbeidsuren", want anders ziet je toekomst er een pak minder rooskleurig uit. De hamvraag is of productiviteit niet toe is aan een nieuwe definitie of aanpak?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten