 |
| credits picture: Zen Gardner |
Bedrijven
reorganiseren zolang bedrijven al bestaan. Doch de laatste jaren is de
frequentie en snelheid waarmee er gereorganiseerd wordt toegenomen. Niet alleen
de financiële crisis heeft gezorgd voor de noodzaak aan verandering, maar ook
de grote technologische sprongen die gemaakt worden en de evolutie van het
internet zorgen voor ongekende impact op ons dagelijkse werk en leven.
Bij
reorganisatie gaan er vaak jobs verloren, omdat er bespaard moet worden of
omdat de jobs niet meer nodig zijn in dezelfde vorm als voorheen. Bepaalde jobs
zoals een wagenparkbeheerder in een
bedrijf houden op te bestaan omdat het werk vereenvoudigd wordt door digitale
oplossingen en omdat het resterende werk uitbesteed wordt aan externe
leasemaatschappijen die dat werk doen voor verschillende bedrijven tegelijkertijd. Het aantal management assistentes, vroeger
heette dat nog secretaresses -ook een teken van verandering- neemt gestaag af
en deze jobs hebben zeker sinds de komst van e-mail een andere invulling
gekregen. Meer en meer managers gingen zelf een aantal taken doen, omdat het
net zo gemakkelijk was om een e-mail te sturen of een korte presentatie met de
nieuwste presentatiesoftware te maken als de nodig uitleg te geven aan iemand
anders, die het dan voor je ging doen. Als e-mail al deze impact had, kan je je
voorstellen dat de huidige technologie langzaam maar zeker bepaalde taken en dus
ook mensen vervangt.
Dat
weten we. Dat weten we al een tijd. De
vraag is wat we eraan kunnen of moeten doen. De evolutie gaat verder, daar kan
je als individu weinig of niets aan veranderen, al zou je dat soms willen. Mensen die ontslagen worden, worden
genoodzaakt tot stilstaan bij wat ze nadien gaan doen. Sommigen worden op
brugpensioen gestuurd, een cheque met de boodschap: je bent te jong om met
pensioen te gaan, maar te oud om nog aan de slag te blijven. Deze cheque
bepaalt voor veel mensen hun toekomst. Andere mensen worden op straat gezet met
wat geld op zak en gaan op zoek naar nieuwe oorden. Hetzelfde doen wat ze altijd
al gedaan hebben, in een ander bedrijf? Een totaal andere richting uit? Zelf
iets opstarten? Het zijn allemaal valabele en verschillende keuzes, maar wat ze
ook gaan doen, stilstaan bij wat er gebeurt en de wereld om je heen zien en
begrijpen is een belangrijke stap in de nieuwe richting.
Dat
geldt overigens ook voor mensen die niet ontslaan worden en hun plek binnen een
bedrijf of organisatie behouden. Je moet tegenwoordig als werknemer een
ondernemer zijn: je moet in beweging blijven, tenminste als je niet onderhevig
wilt zijn aan de grillen van de markt. Je kan maar best de markt scannen,
kennen en een stap voor zijn, door continu bij te leren en bij te sturen en je
unieke plaats te bepalen en vorm te geven. Dat is niet iedereen van natuur gegeven, meer
nog, de meeste mensen die dat doen, hebben het gaandeweg geleerd. Sommige
mensen zijn geboren om te leren en voor hen is het iets eenvoudiger om de vele
veranderingen in de wereld het hoofd te bieden. Anderen zullen het moeten
leren, willen ze mee kunnen blijven draaien in een snel veranderende wereld.
Leren surfen op de golven van verandering. Je kan er ook voor kiezen om hier
niet aan mee te doen en je stil te houden, in de hoop dat de storm overwaait, maar
elke surfer weet dat je surfplank in dat geval meteen onder je voeten uit glijdt en je met zekerheid in het water belandt… Je kan ook rustigere waters opzoeken, waar een
andere dynamiek heerst, doch die waters zijn er steeds minder en de voorwaarden
zijn er anders. Als het een bewuste keuze is, is dat prima. Word je erin
gedwongen, dan kan je er zeer ongelukkig van worden.
Het
is een keuze, lijkt te gemakkelijk als uitspraak. Natuurlijk zijn er mensen die
in omstandigheden zitten waarin er geen echte keuze mogelijk is. Daarom verwijs
ik liever naar het begrip ‘verantwoordelijkheid nemen’ dan naar een keuze
maken. In zijn boek ‘The Power of Accountability’ schrijven Mark Samuel en
Sophie Chiche dat er twee mogelijke reacties zijn die mensen op situaties
kunnen hebben: je gedraagt je als slachtoffer of je neemt je eigen verantwoordelijkheid.
Als
je op je surfplank staat in een zee die steeds woeliger wordt, kan je reageren
als een slachtoffer en meegesleurd worden in een draaikolk richting bodem of je kan
verantwoordelijkheid nemen en al je krachten inzetten om de golven het hoofd te
bieden en richting volgende golf te surfen. De mensen die goed leren surfen,
zijn de mensen die van de golven leren houden en het normaal leren vinden dat
ze soms eens in het water belanden om er snel weer uit te krabbelen. Ze hebben
geleerd dat vallen erbij hoort en dat opstaan deel van hun sport is. Ze hebben
ook geleerd plezier te beleven aan de golven, ondanks het vallen en opstaan.
Goed
leren surfen is dan ook één van de meest cruciale vaardigheden voor mensen in
dit digitale tijdperk. Leren omgaan met continue verandering en er ondanks het
vallen en opstaan, leren van te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten